Қанча кеч ётсам-да, азон айтилган чоғда уйғонаман. Тонг оламни нурафшон этишга ҳали бироз вақт бор. Кўкда юлдузлар чарақлайди. Мусаффо ҳаводан тўйиб симираман, ёқимли, муаттар бўйлар димоққа урилиб, вужудим тетиклашади, руҳим енгил тортади. Дарвозани очаман. Ёқимли насим “Раҳмат, ризқу насибангдан қуруқ қолмадинг” дегандай, юзларимни сийпалаб, ичкарига елади. Шундай онларда дадамнинг “Тонг ёришмай уйғон, дарвозани оч, ризқ-насибали бўласан,...
батафсил..